ΔΥΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΙΟΥΝΤΑΙ...

Ήταν θέμα χρόνου να γίνει η συνάντηση των δυο γυναικών που μοιράζονταν τον ίδιο άνδρα, της Cassandra και της Σλάβιτσα.

Ξημερώματα Παρασκευής, η Cassandra ήρθε στο κρεβάτι μου. «Μίκι, θέλω να συζητήσω κάτι μα;ζί σου». «Θέλω να γνωρίσω από κοντά τη Σλάβιτσα, να την αγγίξω, να την ευχαριστήσω που σε περιποιείται!». Πρώτη φορά την άκουγα να επαινεί άλλη γυναίκα. «Απ΄ό,τι μου λες η Σλάβι είναι μια ξεχωριστή περίπτωση, εκλεπτυσμένη γυμνοκράτισσα-ηδονίστρια». Ήμουν μισοκοιμισμένος. Ήταν η ώρα του παιχνιδιού μας. Συνήθιζε να ξυπνάει στις 2  τα ξημερώματα, έφερνε το ποτήρι με το κόκκινο κρασί και αφηνόταν στα χέρια μου. «Το σκέφτηκα καλά». «Θα πάμε μαζί». «Άλλωστε και εκείνη θέλει να σε γνωρίσει».

Πολλοί νόμιζαν ότι είμαστε παντρεμένοι. Λατρεύαμε ο ένας τον άλλο και στη «Monsena» ζούσαμε τις καλύτερες στιγμές μας. «Θα της προτείνω να οργανώσουμε ομαδικό παιχνίδι». Δεν πίστευα ό,τι άκουγα. Η Cassandra θα με μοιραζόταν με μια νεότερη γυναίκα.

Στις 5 το πρωί κατεβήκαμε αγκαλιασμένοι στα βράχια. Περάσαμε από το διαμέρισμα της Φρανσίσκα που μονολογούσε γιατί ο άνδρας της δεν είχε παίξει μαζί της.
«Μίκι, πάτε για πρωινό πήδημα;» «Ο δικός μου δεν ασχολήθηκε μαζί μου». «Μέθυσε και δεν του σηκωνόταν!». ‘Έμεινα μόνη μου…» Βγαίνει από το διαμέρισμα. «Έλα να σε φιλήσω». Φιληθήκαμε και την έγλειψα πίσω από το αφτί. Ψιθύρισα, να μην ακούσει η Cassandra. «Θέλω να σε πάρω στα βράχια». «Έλα μαζί μας, θα επιστρέψουμε σε καμιά ώρα, άσε το δικό σου να κοιμάται». Κάθε βράδυ πολλές γυναίκες αντιμετώπιζαν παρόμοιο πρόβλημα. Οι δικοί τους δεν μπορούσαν να βρουν τις τρύπες τους και τα καυλιά τους κατέληγαν στις μασχάλες και τις παλάμες! Και εκείνες έβριζαν με τοι δίκιο τους.

Στο γνωστό μέρος κάθεται η «αρχιέρεια της ακολασίας» παρέα με τη Μαρια και την Παυλίνα. Σηκώθηκαν, χαιρέτησαν την Cassandra και τη Φρανσίσκα, φούσκωσαν το στρώμα που ήταν υγρό. Μου έκλεισε το μάτι, «κατάλαβες τρεις γυναίκες αγκαλιά, χύσαμε όλες μαζί…». Η Παυλίνα ρώτησε την Cassandra αν είχε γάλα. «Όχι, τώρα, όταν απέκτησα τη δεύτερη κόρη μου, τάιζα και το Μίκι…».

Από την πρώτη στιγμή η μια συμπάθησε την άλλη. Η Μαρια είχε ετοιμάσει σλιβοβίτσα. Η Παυλίνα πίεσε τις ρώγες της και έβγαλε γάλα. «Σλάβι έμαθα ότι διοργανώνεις αξέχαστα ομαδικά στα βράχια». Γέλασε, μου έπιασε το χέρι, το έβαλε στο στήθος της και απάντησε συγκινημένη,  «πιστεύω στον ομαδικό έρωτα και μέσα απ΄αυτόν επικοινωνώ με τους ανθρώπους». «Ποτέ δεν χωρίζω ζευγάρια», «Ξέρω ότι με το Μίκι είστε ζευγάρι».» Είμαστε μαζί από το 1989, όταν ακόμη δεν είχα πάρει διαζύγιο».

Η κουβέντα συνεχίστηκε, ενώ η καυλωμένη Φρανσίσκα χάιδευε την Παυλίνα, μάλλον τη βύζαινε. «Εγώ δεν έχω πια γάλα, αλλά θα παίξω με τις ρώγες σου.

Πέσαμε στη θάλασσα, παίξαμε όλοι μαζί και συμφωνήσαμε να οργανώσουμε κατάσταση το βράδυ. «Να έρθετε στο διαμέρισμα της ακολασίας στο 223». «Ο Μίκι θα ετοιμάσει μουνομακαρονάδα!». «Θα παίξουμε μουνότρυπα». «Φρανσίσκα, αν ο δικός σου δεν μπορεί να πάρει μέρος, έλα μόνη σου». «Θα σου βρούμε ερωτικό σύντροφο» «Ναι, θα έρθω. λατρεύω το ομαδικά σε κλειστό χώρο». «Ο Μίκι θα κατέβει στην πόλη να αγοράσει προμήθειες, εγώ θα μαγειρέψω, ραντεβού λοιπόν στις 10». «Θα γίνει έλεγχος στην είσοδο αν φοράτε στρινγκ!»

Χαιρετηθήκαμε, Η μια αγκάλιασε την άλλη, φιλήθηκαν σταυρωτά. Επιστρέφοντας στο «διαμέρισμα της ακολασίας» να ντυθούμε για το πρωινό μας στο εστιατόριο του βουνού, είδα για πρώτη φορά την Cassandra δακρυσμένη. Είχε συγκινηθεί. Όχι μόνο ικανοποιήθηκε με τη συνάντηση, αλλά μίλησε με πολύ καλά λόγια για τη Σλάβι.

Όλοι μας περιμέναμε πως και πως το βράδυ. Μπορεί η Σλάβι να ετοιμάσει παγωτο-μουνί. Άντε να ετοιμάσεις μακαρονάδα με την Παυλίνα όρθια με ανοιχτά τα πόδια στον πάγκο της κουζίνας. Οι κυρίες δεν φορούσαν υποχρεωτικά στρινγκ, γιατί τα έχαναν...